Magia natury: Kozica tatrzańska – zwierzę górskie o niesamowitej zwinności i szybkości

Kozice tatrzańskie są zwierzętami niewiarygodnie delikatnymi i zwinymi, które poruszają się po skalistym terenie z niebywałą gracją. Pomimo przynależności do rodziny wołowatych, te niewielkie stworzenia wyraźnie różnią się od większości swoich krewnych. Ich naturalnym środowiskiem jest górska, surowa przyroda, która oferuje im nie tylko schronienie i pożywienie, ale również możliwość swobodnego poruszania się bez ludzkiego nadzoru.

Kozice tatrzańskie preferują życie w stadach. Te zwierzęta, jeżeli spotkamy je w górach, najczęściej widzimy w grupach liczących od 5 do 15 osobników. Największe stada kiedykolwiek zaobserwowane w Tatrach składały się nawet z 40 zwierząt! Podobnie jak sarny, które tworzą tzw. rudle, kozice formują kierdele. W ich strukturze występuje hierarchia – na czele stoi najstarsza samica, zwana licówką. Samice młodsze oraz dwu- i trzyletnie osobniki obu płci znajdują się niżej w tej piramidzie. Samce z kolei tworzą osobne grupy, choć czasami można spotkać pojedyncze, stare i bardzo doświadczone osobniki. Młode samce zwykle gromadzą się w grupach liczących 4-5 zwierząt.

Jesienią zaczyna się sezon godowy kozic tatrzańskich, trwający od końca października do grudnia. W tym okresie samce dołączają do kierdel prowadzonych przez licówki, próbując przyciągnąć uwagę samic. Walki, które towarzyszą tej rywalizacji, są niesamowicie emocjonujące – samce skaczą po skałach, biegają za sobą i walczą rogami. Wszystko to dzieje się na tle niezwykłej górskiej scenerii.

Zwycięzcą zostaje tylko jeden samiec, który zdobywa prawo do zapładniania samic zdolnych do rozrodu. Kozice tatrzańskie są gatunkiem oznaczonym przez IUCN jako krytycznie zagrożony, więc walka o prawo do rozmnażania ma ogromne znaczenie dla przetrwania gatunku. Czasami w stanie silnego pobudzenia, samce zbliżają się do ludzi, ale zawsze zachowują bezpieczną odległość.